لحظاتی پیش مقاله ای بر روی سایت رسمی باشگاه قرار گرفت که در نوع خود بی نظیر بود زیرا تا بحال این سایت چنین مقاله ی تندی ارسال نکرده بود!
با هم این مقاله را میخوانیم :
اخباری که از فساد فوتبال به گوش می رسد موجب تاسف است ، اوضاع فوتبال بدجوری قمر در عقرب است . رئیس فدراسیون فوتبال محرومیت مادام العمر متخلفین را مطرح می کند ، کمیته رسیدگی به تخلفات و کمیته انضباطی از محرومیت تا اطلاع ثانوی صحبت می کنند ، رئیس کمیته داوران از اشتباه فاحش داوری بازی پرسپولیس و سپاهان می گوید ، آقای غیاثی می گوید در زمان او هم فساد بود ، آقای محمود یاوری می گوید یکی از مسئولین فدراسیون 5 داور برای تغییر نتایج داشت ، آقای احمد زاده مربی گهر می گوید وی در سال 1382 فساد در فوتبال را مطرح کرده اما در سال 1392 بحث رسیدگی شروع شده است ، مجید جلالی می گوید فساد در فوتبال ایران کاملا مشهود است و اهالی فوتبال افراد فاسد را می شناسند ، خداداد عزیزی موضوع خرید بازیکن و دروازبان را افشاگری می کند ، محمدفنایی می گوید مدیران باشگاه ها نیز گناهکارند ، اصغر شرفی اظهار می دارد فوتبال ما پاک نیست نادر فریادشیران صدایش در آمده که در فوتبال فساد بی داد می کند و مربیان آلوده تر از داوران هستند و اینها همه از رسانه ها و رسانه ملی منتشر می شود .
افرادی که محروم شده اند ، افرادی که الان محروم می شوند ، افرادی که فاسد و مافیای فوتبال هستند و باید محروم می شدند اما نشده اند ، کسانیکه شعار چند دهه موفقیت در فوتبال را سر می دهند و همه می دانند با کدام روشها ولی دم به تله نداده اند چون لابی دارند و ...
اینک همه سنگینی فساد چند ده ساله به یکباره بر دوش مسئولین فوتبال افتاده است ، آیا مسئولین فوتبال بدون کمک همگانی و اراده و به تنهایی قادر به اصلاح اوضاع خیط فوتبال خواهند بود؟یا به قول آقای مجید جلالی باید نهادهای غیر فوتبالی ورود کنند و به کمک فوتبالیها بشتابند .
فلسفه بحث سیاسی ها و غیر فوتبالی ها به فوتبال ورود نکنند الان کاملا مفهوم می شود یعنی اینکه آدم های سالم به فوتبال نزدیک نشوند و به اصلاح امور همت نکنند تا اوضاع به روال خود باقی بماند و آقایان سو استفاده خود را بکنند .
امروز همه شمشیر را از رو بسته و به آقای قهرمانی حمله می کنند ، آیا اوضاع چند ده ساله تقصیر قهرمانی است ، قهرمانی های نوعی در سالیان گذشته و شاید در همین سال ها چه ؟ اگر امروز قهرمانی قصاص شود موضوع منتفی است ؟ آیا این قضیه با یک قربانی فیصله خواهد یافت ؟ اینک در این آشفته بازار برای باشگاه و هواداران تیم تراکتورسازی یک سوال بزرگ مطرح است ، فرق تراکتور با پرسپولیس و استقلال چیست و اساسا تفاوت تیم های شهرستانی با تیم های پایتخت چیست ؟ چرا حالا که پرسپولیس با اشتباه داوری باخته سر و صداها بلند شده است ، امسال تراکتورسازی در اولین بازی در برابر پرسپولیس قربانی داوری گردید و همین آقای قهرمانی موجب باخت تراکتورسازی گردید ، باشگاه دوبار اعتراضیه نوشت و از طریق مجاری قانونی به مسئولین ارسال نمود ، شانتاژ نکرد و جنجال بپا ننمود ، مصاحبه تندی انجام نشد ، شکایتی صورت نگرفت ، اما صدایی از کسی بلند نشد ، کارت بازیکن تراکتور بخشیده نشد حال که پرسپولیس طرف باخت واقع شده همه چیز زیر و رو شده است .
دو سال قبل نیز تراکتورسازی در مقابل استقلال قربانی داوری شد و بازی را باخت ولی مسئولین داور را فقط چند جلسه محروم کرده و اوضاع را آرام کردند ، اما سرنوشت تراکتور عوض شد و با همان باخت از قهرمانی به نایب قهرمانی تنزل کرد اینک آن داور هنوز داوری می کند و آنچه باقی مانده حسرت هواداران تراکتور است .
هواداران مدت هاست می پرسند که چرا وقتی تیم های استانها مورد ظلم و اجحاف واقع می شوند اهمیتی داده نمی شود اما وقتی تیم های پایتخت می بازند باید چهارستون آسمان فوتبال کشور بلرزد .
ما هنوز متوجه تفاوت تیم های استانها با مرکز نیستیم ، به زعم ما باید همه از حقوق مساوی برخوردار باشند اما متاسفانه نیستند یعنی نوع برخورد ها و خروجی اقدامات ، نشان می دهد که عدالت موجود نیست .
سوال آخر ما این است که آیا واقعا اوضاع سر و سامان خواهد یافت ؟ باشگاه تراکتورسازی همیشه با نجابت و بطور قانونی طالب حقوق خود بوده است آیا این روش جواب خواهد داد ؟ یا اینکه آب در هاون می کوبیم،امیدواریم که روزهای خوبی در انتظار فوتبال باشد و عرصه ورزش از پلشتی ها پاک گردد ، منتظر می مانیم تا عاقبت اوضاع را ببینم انشاالله صبح دولت فوتبال بدمد .
ما هم نشسته ایم به امید فرج ....!